11.15. Energie- en bronnenbeheer

11.15.1. Wat is ACPI?

Advanced Configuration and Power Interface (ACPI) is een standaard die door een alliantie van producenten geschreven is, met als doel te voorzien in een een standaardinterface voor hardware bronnen- en energiebeheer. Een belangrijk element is dat het meer flexibiliteit en beheersmogelijkheden biedt aan het besturingssysteem (OS). Moderne systemen hebben de limieten van de huidige PNP interfaces verder opgerekt dan wenselijk en misschien wel mogelijk was. ACPI is de directe opvolger van APM (Advanced Power Management). Centraal is het verleggen van hardwarebeheer en -monitoring naar de OS laag in plaats van de zeer beperkte BIOS laag.

11.15.2. Tekortkomingen van APM

Met de Advanced Power Management (APM) faciliteit kan het energieverbruik van een systeem geregeld worden op basis van de systeemactiviteit. Het APM BIOS wordt geleverd door de systeemproducent of -verkoper en het is specifiek voor dat betreffende hardware platform. Een APM stuurprogramma in het besturingssysteem regelt vervolgens de toegang tot de APM Software Interface, die het besturen van vermogensniveau mogelijk maakt.

Er zijn vier hoofdproblemen met APM te onderscheiden: ten eerste wordt het energiebeheer verricht door een BIOS (afhankelijk van producent) en het besturingssysteem heeft daar geen kennis van. De gebruiker die idle-time waarden instelt voor een harde schijf in het APM BIOS is hier een voorbeeld van. Dan zal het BIOS de harde schijf langzamer kunnen laten draaien zonder dat het besturingssysteem de noodzaak ziet of het goedkeurt. Ten tweede: de APM logica is ingebed in de BIOS, waardoor het buiten het besturingssysteem om opereert. Dit houdt in dat gebruikers problemen met hun APM BIOS alleen kunnen verhelpen door een nieuw BIOS in het ROM te flashen, wat een gevaarlijke en mogelijk onherstelbare operatie is. Ten derde is APM een producent-specifieke technologie, in de zin dat er altijd een hoge mate van duplicatie zal zijn van al dan niet geslaagde pogingen om het wiel opnieuw uit te vinden en uiteraard ook van bugs. Er is geen enkele garantie dat het wegnemen van een bug door een producent ook een zelfde bug wegneemt bij een concurrent. Tenslotte is het van belang te weten dat de APM BIOS in het algemeen gewoon te weing geheugen kon gebruiken om een ingewikkeld energiebeheer te kunnen implementeren. Laat staan dat deze goed aanpasbaar was aan veranderlijke doelstellingen voor de betreffende machine.

Plug-n-play BIOS (PNPBIOS) was in veel situations onbetrouwbaar. PNPBIOS is 16-bit technologie, dus het besturingssysteem moet 16-bit emulatie gebruiken om met PNPBIOS methoden te kunnen samenwerken.

Het FreeBSD stuurprogramma APM is gedocumenteerd in apm(4).

11.15.3. ACPI instellen

Het stuurprogramma acpi.ko wordt standaard geladen bij het opstarten door de loader(8) en hoeft niet gecompileerd te worden. De redenatie is dat er met modules gemakkelijker gewerkt kan worden, bijvoorbeeld een andere acpi.ko gebruiken zonder dat er een nieuwe kernel gebouwd moet worden. Dit heeft het voordeel dat testen eenvoudiger is. Een andere reden is dat het opstarten van ACPI nadat een systeem eenmaal volledig opgestart is, weinig nuttig is en in sommige gevallen fataal kan zijn. In geval van tijfel kan ACPI beter uitgeschakeld worden. Dit stuurprogramma kan niet gestopt worden als het eenmaal geladen is, omdat de systeembus het gebruikt voor allerlei interacties met hardware. ACPI kan uitgezet worden met het hulpprogramma acpiconf(8). In feite kan de meeste interactie met het ACPI systeem gedaan worden via acpiconf(8). In wezen betekent dit dat als er iets over ACPI in dmesg(8) staat, het hoogstwaarschijnlijk al draait.

In haar eenvoudigste vorm kan ACPI gebruikt worden om het systeem in slaapmodus te zetten met de vlag -s en een 1-5 optie met acpiconf(8). De meeste gebruikers hebben alleen 1 nodig. De optie 5 verricht een “soft-off”, wat hetzelfde is als:

# halt -p

Andere opties zijn mogelijk. In acpiconf(8) staat meer informatie.